Με κούρασαν οι επιστροφές.. τα «θέλω» που χάθηκαν πρόωρα, οι νύχτες που τέλειωσαν πριν προλάβεις να τις ζήσεις, οι σκέψεις που έμειναν στου μυαλού το μικρό δωμάτιο σαν απόθεμα.. σαν εκείνα τα σαπιοκάραβα που χαζεύεις σαν βγεις στο μπαλκόνι για τον απογευματινό σου καφέ και τσιγάρο, σαν τσιγάρα τα φουγάρα τους καπνίζουν φωτίζοντας τους δρόμους […]
Καθισμένος στην πολυθρόνα με ένα τσιγάρο στο χέρι χαϊδεύω με τα δυο δάχτυλα μου τον πάγο από το ουίσκι. Σε έχω απέναντι μα δεν θέλω να πλησιάσω. Θέλω μόνο να σε χαζεύω.
Τι να σου πω.. σε θέλω, μου λείπεις; Αυτά τα ξέρεις ήδη. Τι να σου πω.. που χάθηκες, γιατί τόσο καιρό δεν είχα μια κουβέντα σου, γιατί επέλεξες την σιωπή; Την απάντηση την γνωρίζω.